Herken je dit ?

• Als kleuter was je kind altijd vrolijk en opgewekt en durfde bijna alles aan. De laatste tijd merk je dat je kind sneller begint te huilen of bang is om iets te proberen. Uitdagingen roepen heel wat weerstand op: ‘ Dat ga ik niet doen !’ ‘ Dat is veel te moeilijk!’ Ze loopt weg.

       Je voelt je ineen krimpen. Daar gaan we weer… ! De ene dag lukt het jou om rustig te blijven en ga je naast haar zitten om met haar           te praten. De andere dag heb je hier helemaal geen zin en tijd voor en loopt het mis. 

• Een toets op school is ook zo’n moment. Je kijkt in haar agenda en ziet een toets staan. Je hart begint al een beetje sneller te kloppen. Straks moeten we dit samen gaan oefenen. Zal het lukken ? Het oefenmoment is aangebroken. Met een bang hartje begin je eraan. De eerste oefeningen gaan vlot. Oef, wat een opluchting ! Dan komt er een oefening die niet direct lukt! ‘ Zie je wel dat ik dat niet kan ! ‘ Stomme toets !’ Tranen rollen over haar wangen.Je voelt een krimp in je hart. Je voelt je machteloos. Wat je ook zegt, je kan haar niet overtuigen dat fouten maken niet erg is. 

• De dag nadien moet ze vertrekken naar school. Ze is al een aantal keer naar het toilet geweest, ijsbeert door de kamer of zit te wiebelen. Je voelt haar onrust tot in je tenen. Ze kijkt alles nog eens na of vraagt je nog eens alles te overhoren. Ze kan het, volgens jou. Toch zegt zij: ‘ ik ga dat niet kunnen!’ Weer probeer je haar met allemaal lieve woordjes te overtuigen dat ze het echt wel gaat kunnen. Met buikpijn vertrekt ze naar school. Ook jij voelt de krampen in je buik. Als het nu maar goed komt. De ganse dag blijf je zitten met dat ongemakkelijke gevoel.

• Wanneer ze ’s avonds thuis komt. Is ze heel opgelucht en blij. Het is gelukt De toets viel wel mee en de resultaten zijn dan ook navenant. Je voelt de rillingen over je rug lopen. Wat een spanning voor jou en voor haar. Jullie kunnen weer even ademhalen. Heel even maar want morgen staat er alweer een toets gepland. Oh nee, weer dat hele scenario opnieuw. De moed zakt je al in de schoenen. Je bent zo bang dat ze niet de studies zal kunnen doen die ze wil. Je merkt dat je hierdoor zelf ook wel een beetje in overdrive gaat en extra wil oefenen om haar voor deze tegenslagen te behoeden. Dus plan je zoveel mogelijk verlofdagen in tijdens de examenperiodes zodat je zoveel mogelijk kan helpen. Na de examenperiode ben je pas echt aan verlof toe, je voelt je moe.

• Op het einde van het schooljaar staat er een talentenjacht gepland. De kinderen kijken hier altijd heel erg naar uit en zoeken een dansje, toneeltje, mopje, … Ook jouw kind is op zoek, en op zoek en op zoek. Het moet iets goed zijn. Ze kan niet kiezen. ‘ Wat zullen de anderen er van vinden ? Zouden ze het niet flauw vinden ? Zouden de anderen iets beters hebben ? Al deze vragen , draaien rond in haar hoofdje. Je ziet haar onrust. Ze kan er zelfs niet van slapen, huilt voor het minst , .. Je gaat samen met haar op zoek naar iets heel leuks. Uiteindelijk is ze tevreden. Ze vertrekt heel opgewonden naar school. Je krijgt al buikpijn en een krop in de keel bij de gedachte dat haar idee niet aanvaard wordt door de anderen. Wat zal ze teleurgesteld en ongelukkig zijn. Dan staat er ons een avond met veel tranen te wachten.
• ... 

Wil je op deze manier verder gaan ?

Waarschijnlijk heb je hierover al met vriendinnen of de juf gesproken. Toch ben jij degene die er elke dag weer mee om moet gaan. Je voelt dat het zo niet meer verder kan en jullie hulp nodig hebben.

Als je nu geen actie onderneemt, wordt het erger. Je kind  gaat steeds vaker met deze moeilijkheden geconfronteerd worden. Er gaat steeds meer van haar gevraagd worden op sociaal en cognitief vlak.

Ze gaat steeds onzekerder worden en zichzelf steeds meer en vaker in vraag stellen. ( Ben ik wel goed genoeg ? Anderen zijn beter dan ik ? Ik stel niets voor ?...) Dat wil je toch niet langer voor je kind. Nu niet en ook niet als ze volwassen is, want als je er nu niets aan doet zal ze dit haar ganse leven met zich meedragen. Hierdoor zal ze haar grens niet durven aangeven, over zich heen laten lopen, niet voor de studie durven gaan die ze zo graag wou doen, niet voor die promotie durven gaan, …

Wacht niet langer en doe je kind ( en jezelf) deze training  ‘Geloof in jezelf !’ cadeau.

Hoe zou het voor je zijn als... ? 

• Je kind die uitdagingen weer durft aangaan en terug die vrolijke en blije meid wordt van vroeger.
• Fouten maken niet meer zo zwaar wegen voor je kind en dat ze leert hoe ze daarmee kan omgaan.
• Je kind leert omgaan met spanning en zichzelf tot rust kan brengen.
• Je kan vertrouwen dat het allemaal wel goed komt.
• Ze vanuit vertrouwen kan kiezen wat zij goed vindt en de meningen van anderen achter zich kan laten. 

Is dit wat je zo graag zou willen ? Waar wacht je nog op ? Schrijf je kind in voor 'Geloof in jezelf !'

Samen gaan we 8 sessies op stap met elkaar.

Hij of zij (in de voorbeelden staat telkens zij, maar kan even goed een hij zijn) kan na deze sessies: 

- omgaan met moeilijke gedachten en gevoelens

- opkomen voor zichzelf

- 'nee' zeggen

- ontspanningsoefeningen gebruiken waar hij of zij ook is

- zichzelf sterk denken: fixed en growth mindset

- zijn of haar talenten en kwaliteiten appreciëren en gebruiken

- hulp vragen en aanvaarden

- opkomen voor zijn of haar mening

- ... 

Schrijf je nu in voor 'Geloof in jezelf !'  Stuur een mailtje naar mieke@dedobbel.be.

Heb je nog vragen, dan kan je ook daar terecht.